Uczymy sie też komunikacji... Czasem Adzie udaje się ruszyć główką na tak i mrugnąć oczkami na nie, jednak musibyć wupoczęta..
Świetnie natomiast jej wychodzi papapa prawą rączką i grożenie paluszkiem... Niestety gorzej z nóżkami, prawa nie chcą się wcale ruszać, a w lewej tylko pluszki, jednak ćwiczymy  i może coś się uda ruszyć -- choć paluszek...
W końcu wiara góry przenosi i burzy mury...A najważniejsze wreszcie Ada przybrała na wadze, obecnieważy całe 8,5 kg hurrrrraaaaa

A tu kolejna kreacja...Brązowa sukienka i różowa bluzeczka..

 

Zacznę jak w bajce..Dawno, dawno temu w naszej rodzinie powstała  niepisana tradycja wielkanocna, obdarowywania się jajkami  niespodzianki.. Zabawka niespodzianka ukryta w jajeczku to wiosenna wróżba na cały rok ... Dużo frajdy mamy przy tym i bawimy się jak dzieci. Przy losowaniu są wielkie emocje dużo śmiechu, zdarza się, że zabawki są nie zbytnie jednak zawsze jakąś śmieszną ideologię uda się dopisać..

Wracając do tematu.. W Wielkanoc przed zajściem w ciążę udało mi  wylosować  małego zielonego smoka  i jakoś dopisałam sobie, że to Smoczyca ze Shreka, a Dareczek to Osiołek mój kochany.. Ale kiedy poszłam do mojego lekarza  okazało się, że Ada to dziewczynka i jest duża jak na swój płodowy wiek nazwaliśmy ją żartobliwie Smoczycą i moim położnikiem.  I tak zostało, Smoczyca rosła i mało się ruszała teraz już wiem dlaczego, nie było to jednak tylko leniwe dziecko. Accccccccchhhhhhh Smoczyca ją już ją zjadała.. A kiedy się urodziła Darek, po porodzie stwierdził, że poród to było  wyjście SMOKA. I tak jakos smok zagościł w naszym życiu..

Kiedy przyszła diagnoza i zagłębiłam w blogowy świat SMA I poznałam z opisów Precla i jego mamę, która nazywa Potworem SMA. I urodziło się samo, a SMOCZYSKO jest łatwiej wypowiedzieć, bo są chwilę, kiedy  SMA I nie chce mi przejść przez gardło..