A co u nas, w sumie muszę napisać, że nic nowego. Nie ma co pisać: o smutach nie ma po co, a rzeczy nowych i radosnych brak.
Smoczysko jak zwykle po zimie zbiera swoje żniwo Ada słaba, męczy się szybko i niezadowolenie i niepokój jest u niej bardzo duży. Ręka , którą się komunikuje „SIADA” są takie dni, że wskazuje odpowiedzi prawidłowo, niestety więcej jest tych, że ręka odmawia posłuszeństwa. W związku z postępem chory i jej zaawansowaniem, staramy się obniżenie progu nauczania. Wierzę, że dzięki temu Ada będzie pogodniejsza i mniej nerwowa.

Do tego wszystkiego pogoda nas nie rozpieszcza. Przed chwilą wyszłam na tras i powiało takim zimnem jak z lodówki brrrrrrrrrrrrr straszne. Z niecierpliwością czekam na cieplejsze dni może z nimi wrą chęci do życia, bo na razie czuję się jak w zimowym śnie. Tylko Basia w naszej rodzinie jest pełna werwy, nie mogę uwierzyć, że za chwilę kończy 3 lata.