Jednak ciężko mi dziś, bo Ada zdrowieje, a na jej sali dziś rodzice się żegnają z córeczką.. Wiem, że i kiedyś i nam przyjdzie, bo choroba Ady do tego zmierza, Smoczysko nie ubłagalnie odbiera nam złudzenia. Kiedy w nocy Ada tak słabła, modliłam się Boże jeszcze nie teraz.. Nigdy nie przygotuję się na jej odejście choć wiem, że to nieuchronne. Nie jestem pogodzona z jej chorobą, a co dopiero ze śmiecią. Zapewne wielu z Was napiszę, że nie powinnam tak pisać, ale w jej stanie nigdy nie wiem, czy to nie ostatni wspólnie spędzony dzień..
Pobyt w szpitalu znów uświadomił mi ile dzieci choruje i, że każda choroba dziecka, każda śmieć jest niesprawiedliwa. . Powiem Wam, że ja cały czas się zastanawiam jak cel jest w cierpieniu Ady.. ? Pewnie nigdy się nie dowiem, ale co ja bym dała, żeby ona była zdrowa.. I zazdroszczę każdemu zdrowego dziecka..